میدونید که چقدر بر من سخت گذشت و رابطه ای که میتونستم درستش کنم رو خراب کردم.
پس لطف کنید نگید "حق داشت".
(هرچند ما یه مشت پیر پاتالیم دور هم جمع شدیم اینو واسه این تینیجرا که هستن میگم یه وقت برنخوره بهتون)
دوستان هیچکس حق نداره خیانت نکنه.
ازدواج متعهد شدنه.
والا یه چیزایی میشنوم شاخ درمیارم، زمان ما با یکی دیگه جز شوهرت بودی میشد خیانت، الان انقدر کاتگوری دوست ها زیاد شده ادم نمیدونه چی به چیه.
هرچند خیانت یه تعریف نسبیه و هر کدوم از طرفین سر این تعاریف به توافق میرسن.
من انقدر اشتباهات زیاد داشتم و همونطور هشت که اصلا اصلا نمیخوام چیزیش یاداوری بشه توانایی یادآوریش رو ندارم و خیلی چیز ها یهو یادم میاد و خاطره ای از جلوی چشمم رد میشه که سرکوبش میکنم.
نتیجه ی این سرکوب هم شده بی انگیزگی و بی رمقی! بی حوصلگی و سمت رابطه نرفتن.
وای محیا
وای
نوشتم که تجربه اش و دارم
و میدونی چی وحشتناکترش میکرد؟
اینکه اون زن که شخص سوم رابطه ی من بود متاهل بود
و حق به جانب گریه می کرد و به پسرک می‌گفت من با جز با تو با کس دیگه ای نبودم
لعنتی شوهرت و حساب نمیکنی
بای دیفالتش این بود که حق داره دوس پسر داشته باشه
وای دختر بگو جرش دادی سلیطه خانومو