نمیدونم چرا ما هیچ کجای این جهان نقش نداریم.
هرجای دنیا رو نگاه کنی به هیچ جاش نیستیم.
وقتی مملکت خودمون هستیم از صبح تا شب و از شب تا صبح سگ دو زدن فایده ای نداره.
خارج از اینجا هم که شهروند درجه ۲ هستیم.
احساس میکنم توی زندگی قبلیمون آدم های بی مصرف بودیم که باید دور انداخته میشدیم برای همین انداخته شدیم توی زباله دونی.
بعضی هامون یا لیاقت خودشون رو ثابت کردن یا کد تقلب زدن و تونستن برگردن، بقیه‌مون هنوز تو زباله دونی موندیم.
در واقع زندگی شوخی بدی بود که باهامون شد و بدترش اینه که دست هم به جای بند نیست
ای بابا