امروز فقط سه تا تخت قلبی خالی داشتم و نمیخواستم کیس عفونی و داخلی بخوابونم .
یه خانم حدود چهل و پنج ساله اومد و دخترش کیس داخلی بود و گفتم برو درمانگاه دکتر داخلی هستش .
متاسفانه دکتر داخلی خنگولمون کشیک درمانگاه بود و هر ننه قمری رو میخوابوند .
این دختر رو هم بستری کرد . اومد گفت بستری نوشته گفتم تخت نیس قبول نکرد و گفتم برو از مسئول پرستار بپرس .
رفت اون طرف و داد و بیداد که این تختا حالین .
دیدم سر و صداش تمومی ندارن رفتم بهش گفتم خانوم این مال مریضای قلبی و مریضایی که سکته کردن بدحالن مال اوناس
برگشته میگه "نه ایشالا که نمیاد مریض منم بدحاله خوب نیس نفس تنگی داره" !!!
یعنی حاضر بود یه نفر تلف بشه ولی دخترش بستری بشه !
بهش گفتم اصلا اینا هیچی تو حاضری جای سکته ی قلبی رو بگیری ؟! میگفت ایشالا که قلبی نمیاد .
عصبانی بودم ، بهش گفتم بشین تا تخت خالی بشه .
گفت من میشینم پنج ساعتم بشه میشینم .
اورژانس هم بهش تخت نداد و مجبور شد بره اوردر مستقیم بستری بخش رو بگیره .
همه ی ما همینیم . خودخواه و حریص و طمعکار ! حاضریم یکی آسیب ببینه اصلا بمیره ولی جای اون روی تخت اورژانس بخوابیم ، استخدام بشیم ، مقام بگیریم ، به جایی که لیاقتشو نداریم برسیم ، همه رو له کنیم و ازشون بالا بریم .
چرا ؟! چون همه چی از ریشه خرابه . از اون بالادستی ها بگیر تا این پایین پایینا همه دنبال منافع خودشونن .
کسی حقوق بقیه رو رعایت نمیکنه اینجا قانون جنگله بخور تا خورده نشی .
مشکل دخترش در حد بستری بود؟
من الان دارم هی غصه می خورم چرا اینهمه مریییض داریم؟
اگر بخوام بر اساس تریاژ واقعی بگم نه .
خوب ببین اونم یه مادره که فکر کرده جون دخترش در خطره. دکتر که نیست بفهمه دخترش حالش بد نیست.
بعد توی بیمارستان که کار نمیکنه که بفهمه یه دفعه شانسکی ۳ تا کیس قلبی میاد.
خلاصه ترکیب نگرانی زیاد و ندانستن هست