دوست دارم یه سری حرف ها بزنم یه سری چیزا بگم منتها اینجا جاش نیست یعنی از اون حرفا نیس که همیشه اینجا مینوشتم مخاطب اون جنس حرفام شما نیستید هیچکسی نیس.
از بین این همه آدم دور و نزدیک، مجازی و واقعی که میشناسم یا میخونمتون کسی رو پیدا نکردم اینطور باشه.شاید علیرضا بود
**من ادم سفت وسختیم.یعنی بار اول که منو ببینید میگید چه مستقل و خودساخته ست با لشکری از مرد میتونم کار کنم طوری که فاصله و روابط رو حفظ کنم جوری که نه اونا روی من کراش بزنن نه من روی اونها.
دور خودم یه دژ محکم کشیدم از اون اجتنابی خفناش.
***هرچقدر داره بهم سخت میگذره و میدونم باید به علی زنگ بزنم یعنی داره بیچارم میکنه این تاب آوردن و زنگ نزدن بهش.این مقاومت کار دست من میده ولی نمیزنم چون همچین ادمی‌نیستم.
فقط دیگه پیر شدم سرش.دیگه بریدم.
بار قبلی که زنگ زدم بهش همین چند روز پیش حالم خیلی بد بود و قد یه تار موی باریک مونده بود بزنم زیر گریه فجیع.نزدم.هیچوقت اینکارو نمیکنم.چون آدمش نیستم.ادم بروز احساسات هستم ادم اینکار نیستم.
اینکار رو بی عزت نفسی میدونم.
و باور کنید اگر جزو همچین افرادی هستید نه فقط در نظر پارتنرتون بلکه در نظر هرکسی که ذره ای برای خودش احترام و ارزش قائل باشه ادم حقیر و ناچیزی جلوه میکنید.
چند وقت پیش خانمی کمک خواسته بود بابت کار اشتباهی که کرده بود و شوهر یا دوس پسرش دقیق مطمئن نیستم عصبانی بود از کار/رفتارش.
به جای اینکه ذره ای به مغز نداشته شون فشار بیارن و راهکار بدن، چی گفته باشن خوبه؟ هفت هشت تا دختر دقیقا این پیشنهاد رو داده بودن که خودت رو بزن به مظلوم نمایی و گریه زاری!!!آخه ادم چهل ساله یه ذره مغز نباید داشته باشه؟بلوغ فکری و احساسی و اینا هم نه،ذره ای مغز فقط.
چقدر میتونید خودتون رو حقیر و ناچیز جلوه بدید؟ تا کجا؟ اصلا چی بهتون گذشته که انقدر ارزش خودتون رو پایین میارید و خودتون رو بی ارزش میدونید؟تو چه خانوداه ای بزرگ شدید؟ادم حسابتون نمیکردن هیچ جا نه؟
بگذریم کار من انقدر بیخ پیدا کرده که اندازه ی بند انگشت مونده خودم به این دسته بپیوندم
گاهی فکر میکنم با خودم چی منو تا مرز نابودی کشوند؟
***به کارما فکر میکنید؟
تا به حال کسی قلبتون رو خیلی بد شکسته که حک شده باشه تو وجودتون جوری که یادتان نخواهد رفت؟
برعکسشم بگید.قلب کیو خیلی بد جور شکستید جوری که صداشو شنیدید؟
اگر نمیخواید تایید بشه بنویسید توی کامنت یا با اسم خودتون کامنت نذارید.
بعد از خوندن نظراتتون منم مینویسم.
علی ها همشون حرص میدن. وعه.
ولی زنگ بزن بهش. بگو دلت براش تنگ میشه. بگو لامصب یه چیزی تو وجودت بود که من هنوز درگیرتم، ولی اصلا به این معنی نیست که پررو بشی ها
اقا حرف بزن. ادم با حرف زدن نمیمیره. ولی با حرف نزدن ادم دق میکنه
بیشتر ترس از تنهاییه تا دلتنگی.بعضی احساسات رو باید پیش خودت نگه داری گفتنش دردی رو دوا نمیکنه
راستش شخصیت منم تقریبا شبیه به توئه
گاهی وقتها از دست خودم خسته میشم
از اینکه توی رفتارم انقدر نمود داره این حد از استقلال یا متکی به خود بود و محکم بودن
که غریبه و آشنا از دم در برابرم رفتار مخالف میگیره
یعنی به سرعت اونا جهت عکس میشن
سریع موضع ضعف دارن
خودشون بیش از حد شکننده و محتاج و لوس میکنند.
این وضعیت خسته کننده است
مادر مادرم مادرم برادرم مادر پدرم و حتی دوستام....
درحالی که این طور نیستم که بخوام نقش حامی ایفا کنم.
از بیرون ی شخصیت درون گرا کاملا اجتنابی ام که فاصله م با بقیه ۳ متر حفظ میکنم
اما با کمترین آشنایی هنوز دو روز نگذشته طرف مقابل شروع میکنه ....
داشتم با دوستم صحبت میکردم میگفتم
اگر منم که شوهرم لوس و ننر و محتاج میکنم.
درمورد دل شکستن آره
اولیش مامانم دلم شکوند
دومیش همکلاسی های دوره دبیرستانم
خودمم دل دوستم شاید
شاید از جهت اینکه در برابر خواسته ایی که داشت
من نظر مخالفی داشتم.
به کارما هم اعتقادی ندارم.
اگر وجود داشت وضعیت اینی نبود که هست.
فقط ی طرفه دهن ما داره سرویس میشه.
بدترین حرف ها رو از نزدیکانمون شنیدیم :(
این از وضع نوشتن نامرتب و جا انداختن واژه پیداست خودمم ناخوشم.
ببخشید انقدر تایپم افتضاح بود.
راحت باش
کارما فقط در حد معمول و حق الناس، نه اونقدر غلیظ که الان مد شده و اگه به یه توله سگ چخه هم بگی، میگن چوبشو میخوری و باید صبح به صبح به کائنات سلام بگی و حیون ها رو بغل کنی و ....! والا
.
ضربه ای به زندگیم زد که هیچ وقت از زندگیم پاک نخواهد شد.
عامو میتی قشنگ تعریف کن چی چی شده