وقتی اینو خوندم، تقریبا هرلحظه به اون دختر فکر میکنم به زندگیش و زجری که کشید.
به وجدان کیوان امامی که بیدار نمیشه و امامی قربانی های بیشتری میگیره.
به پیک های شرابی که توش دارو میریزه و تجاوز میکنه.
پ.ن:
عکس ها ناشناس هستن و روایت ها از طرف بچه هاس. بچرخونید روایت ها رو دهن به دهن.
با یه دوست قدیمی صحبت میکردم گفت چقدر دلم برای حرف زدنات تنگ شده ، خیلی اخلاقت خوبه .
یهو یادم افتاد چقدر عوض شدم ینی چقدر عوضم کردن ! چقدر مثل خودشون شدم ... .
از خودشون یاد گرفتم بد باشم بی محلی کنم جوری که انگار از دماغ فیل افتادم خاکی نباشم که نگن پرستیژ نداره سنگین باشم باکلاس باشم باهاشون هم کلام نشم یا اگر میشم برای ضایع کردنشون باشه .
آدما تغییر میکنن ولی اخرش برمیگردن به ذات خودشون .
منم برخواهم گشت به همون دختر جلف و سبک و مسخره ای که بودم !!
