کچل

هر موقع از جلوی مغازه ای رد میشم که جنس مورد علاقه ی یکی از دوستان یا اشنایان رو داره , سریع میرم میخرم و یه جعبه ی خوشگلم براش پیدا میکنم و هدیه میدم .

بعضی چیزا توی ذهنم هک میشه . مثلا علایق هر شخصی چیزیه که یادم میمونه .

میدونم جیم جیم خیلی بیسکوویت ترد دوس داره , شکلات اسنیکرز خیلی دوس داره , رژ لب مودا ال صد و چهار استفاده میکنه و دوس داره .

حتی علایق هیراد رو هم میدونم ! از بس از هیراد حرف میزنه . حتی از حالت موهاش هم حرف میزنه :/ از من کسخل تر اونه :))

مثلا میدونم مونا هم عاشق شکلات های فرانسویه , میرم مغازه ی کراشم و برای مونا و جیم جیم و خودم شکلات میخرم .

از هدیه دادن بیشتر از هدیه گرفتن خوشحال میشم .

باید بگم تنهایی بیشتر از اون چیزی که فکر میکردم سخت تره , نمیدونم با کی باید معاشرت کنم و کسشر بگم .

, حتی یه مگس نر تا شعاع صد کیلومتری من پیدا نمیشه و اوضاع کساده .

یه چند روزی بود میخواستم مخ کراشم رو بزنم و از اونجایی که کراشم مغازه ی شکلات فروشی داشت و شبیه گوریل بود و من تا به حال تجربه ی مخ زنی خارج از بیمارستان نداشتم بلد نبودم .

مثلا یکی توی بیمارستان هست که میدونی بدشم نمیاد , یعنی تو رو نسبتا میشناسه و پاشو میذاره روی دام , اونو میشه یه کاری کرد و مخشو زد , ولی اینکه تو صرفا از قیافه و تیپ یکی خوشت بیاد و یه گپ مختصر بزنی و عاشقش بشی و بخوای بهش نخ بدی خیلی سخت بود برام .

خلاصه بعد از چند روز که بقولیانه و با تیپ داغون و لباس بیمارستان رفتم پیشش , یه شب تیپ زدم و خیلی دلبر رفتم پیشش و دیدم اصلا هیچ چراغ سبزی نشون نمیده .

تصمیم گرفتم نرم دیگه .

اما فرداش رفتم و باهاش صحبت کردم (همون پست کسخلیت) , و بعدش هم فهمیدم متاهله و چقدر پشیمون شدم .

همچنان سینگل میچرخم برای خودم و شنبه هم یه عمل سنگین دارم و فکر نکنم زنده بیام بیرون ! فک کنم بدنم بیشتر از اون چیزی که فکر میکنم ضعیف تره .

اون از ابله مرغون , اینم از الان که ریزش مو شدید گرفتم . 

فک کنم بعد از عمل کلا کچل شم .